Tulou - nazwa wielopiętrowych, obronnych budynków z ubitej ziemi przeznaczonych do zamieszkania przez kilkadziesiąt rodzin, członków jednego rodu ludu Hakka, w prowincji Fujian. Wznoszone od XII w. miały różne kształty: okrągłe, kwadratowe, podkowiaste itd.
Zaawansowana forma tulou miała grube (ponad 2 m) zewnętrzne mury, z ubitej ziemi, które były podstawową konstrukcją nośną i obronną. Z reguły nie posiadały okien poniżej drugiego piętra, ewentualnie jedynie otwory strzeleckie, do wnętrza prowadziła jedna brama. Wewnątrz budynek posiadał jeden lub więcej wewnętrznych dziedzińców i – w zależności od typu – piętrowe lub parterowe budowle wewnętrzne. Wzdłuż zewnętrznych murów wznoszono kilka pięter budynków, o różnej funkcji. Zazwyczaj na parterze znajdowały się pomieszczenia dla zwierząt gospodarczych i wozów; na pierwszym piętrze – składy; na drugim i wyższych – mieszkania poszczególnych rodzin. W centralnym budynku znajdowała się świątynia przodków, miejsce spotkań starszyzny rodowej. Budynek posiadał wewnętrzne studnie, przez co był samowystarczalny w przypadku oblężenia. W jednym tulou mieszkało kilkadziesiąt rodzin, największe mieściły ok. 800 osób. Tulou był „wioską w miniaturze”; często występowały w skupieniach po kilka – 3-5 tulou tworzyło jedną wieś.
Przykładowo, dobrze zachowany okrągły tulou z Gaotou w północnym Fujianie, Chengqilou (承启楼; zbud. 1709) ma następującą konstrukcję:
- Średnica zewnętrzna: 62,6 m
- podział wewnętrzny: świątynia centralna z podwórcem i 3 pierścienie budynków:
- wewnętrzny – 20 pomieszczeń
- środkowy – 34 pomieszczenia
- zewnętrzny – 4 piętra po 72 pomieszczenia; cztery duże klatki schodowe; jedna duża i dwie boczne bramy
- maksymalna liczba mieszkańców: ok. 600 osób.
Tulou były często dzielone wewnętrznymi murami z ubitej ziemi, które miały powstrzymywać rozpowszechnianie się pożaru. Budowle te są dobrze dostosowana do obrony przed przeciwnikiem posiadającym najwyżej lekką artylerię przednowoczesnego typu, co całkowicie wystarczało w lokalnych konfliktach, między stronami dysponującymi zazwyczaj tylko bronią białą. Wakō też nie podejmowali ataków na tak ufortyfikowane wioski.
Do czasów obecnych przetrwało ok. 20 tys. kompleksów typu „pięć feniksów”; okrągłych jest ponad cztery razy mniej. Nie pełnią już funkcji obronnej, stanowiąc jedynie atrakcję turystyczną.
Thanks ZHAO !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz